Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Χρόνος



















χρόνος στοίχημα κενό
να κυλά με τον καιρό
δρασκελιά να ξεγλιστράει
σ’ όνειρα του νου με πάει

μέλισσας ερωτικός χορός
με ανήκουστο σκοπό
σε λουλούδια σεργιανάει
χρόνος σβήνει
χρόνος κερνάει

κι όπου χρόνος όλοι εδώ
σαν σε φούσκα σε αφρό
δευτερόλεπτα μετράει
μαργαρίτες ξεγελάει

χρόνε χρόνε είσαι εδώ;
είναι το στρώμα σου αδειανό
σαν στιγμή που δεν κυλάει
πέταλα της γης μαδάει

Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

ποδήλατο
















λικνίζουν
τα σώματα
στην αφή
του πάθους
του έρωτα
ο χρόνος
η σιωπή
απόλυτη
στο σεντόνι
υπερβαίνει
την δύναμη
της ακοής
στη σιωπή
να ουρλιάζει
λέξεις
ήχοι λευκοί
τα δευτερόλεπτα
λεπτά
οι ώρες
αιώνες
"είμαι εδώ"
σ' ακούω
χαμήλωσε
την φωνή
στο τέρμα
ο δρόμος
συνεχίζεται

"μ' ένα ποδήλατο
ατίμονο
χωρίς αλυσίδες"

Υ.Γ το ποδήλατο,
       μου  ταχυδρόμησε
       ο φίλος μου Emilius
Τον ευχαριστώ.

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Merry Chrisman’s














σαν να μη χωρά
σε κύκλο η αγάπη
στις άκρες των χειλιών μας
αφήνει ίχνη
ανεξίτηλης γεύσης

Εύχομαι,
στο θαύμα της Γέννησης!

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

τίποτα

















Ήσουν ο φόβος
εγώ η ζωή
Ήσουν ο στίχος
εγώ ο ήχος
Ήσουν το νερό
εγώ η θάλασσα
Ήσουν ο αέρας
που προσπέρασα
στα δυο σου χέρια
τις λέξεις γέρασα

Όλα ξεκίνησαν απ’ το τίποτα

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Είμαι, εδώ
















στου φόβου σου τον χρόνο
φυγάδεψες το μωβ
στα βλέφαρα μου
ήχους λευκούς
στα δάκτυλα μου
τα δευτερόλεπτα
λεπτά
οι ώρες
αιώνες

στα  χείλη  σου
σιωπή ουρλιάζει
«είμαι εδώ»

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

αναμνήσεις



















Άρχισα κάθε πρωί
να ρίχνω τις στιγμές της γης
σ’ εκείνο το ποτάμι
όλα ζωντανά τόσο όμορφα
κύλησαν σαν αστραπή
και στ’ άλλο το ποτάμι
τις ρούφηξαν λούλουδα της γης
άνθισαν περιβόλια
κι ότι περίσσεψε από χθες
στο σβήσιμο του ήλιου
χύθηκε μες σε θάλασσα
και πήρε του ουρανού το μωβ

οι αναμνήσεις, όνειρα μωβ
στο τέταρτο του ρόμβου
της ψυχής μας
να έρχονται σε χαμόγελο στιγμής
ή στάλα βροχής το μεσημέρι

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Μηδέν



















πάθη...
άμυνες...
φόβοι...
λεω-φορείον η πτώσις...
μετά, το μηδέν
και η εξουδετέρωση της βαρύτητας

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

παρεκτρέπομαι



















μοιάζω της θάλασσας
κι εσύ το λιμάνι
ψιθυρίζω κολύμπα
κουνάς το κεφάλι
παρεκτρέπομαι
γιατί σε ονειρεύομαι
πινελιές ακαθόριστες
σε κενό μαξιλάρι

η ηχώ της σιωπής σου
δεν είναι κυμαινόμενη
ουρλιάζει…
σ’ ακούω

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Κόκκινο φιλί

















σε σύννεφα κρύφτηκε βροχή
γλίστρησε κόκκινο φιλί
στα χείλη πριν το κόμμα
την λέξη ψάχνω ακόμα

ταξιδεμένο μου πουλί
σε κάθε νύχτας την σιωπή
σαν φυγή σε δυο βαγόνια
να με βασανίζει αιώνια

Ήταν Νοέμβρης,
μοσχοβολούσε η άνοιξη!

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

αποποιούμαι



















φως διασχίζει της νύχτα μου
μέχρι να ξημερώσει
κι είναι το χθες
αποποιούμαι το τώρα
να γαληνεύω το πάντα
έτσι μπορώ!

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Ανακύκλωση











ανατολές τρεις
ο ήλιος
δεν φάνηκε ακόμα

σκέπτομαι
όπως ονειρεύομαι

περιμένω
όπως σωπαίνω

ανακυκλώνω
τους ήχους

Σε
αισθάνομαι...
καθώς ανασαίνω

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Στιχάκι της στιγμής















Σε ρυθμούς φεγγαριού 
σε απόλυτο τίποτα
του χρόνου στιγμή
αποκοιμήθηκα

Mόλις άστρο
την αυγή
σε βλέφαρα
μου  χάραξε
επέστρεψα

Σα να ξημέρωσα
την βάρκα μου αλλού
κι αλλού τα όνειρα - μου

Συ στήθηκα  σ’ όλους
από την αρχή
σαν να μη με γνώρισε
ποτέ κανείς

Στιχάκι
της στιγμής

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Ντίλι - ντίλι



















Ντίλι - ντίλι - ντίλι
ντίλι το καντήλι...

χώθηκε ο νους στο μαξιλάρι
στο βλέφαρο μου κόκκους στάρι

μες της σιωπής το τρεχαντήρι
να μοιραστούμε το τριφύλλι

σε άνοιξης καρό μαντήλι
έστησαν  ψύλλοι πανηγύρι

συρτό  χορό  εν κατακλείδι 
σ’ Ελλάδα γης το ακρωτήρι

σε Παναγιάς σβηστό καντήλι
σκιά φωτός σε παραθύρι

ο έρωτας μας αλ’ τσαντίρι
μονά ζυγά βουβό παιχνίδι

χώθηκε ο νους στο μαξιλάρι
στο βλέφαρο μου κόκκους στάρι

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Βαρύτητα



Θα το έχεις νιώσει
ν’ ανοίγεις φτερά
κι έλξη της γης
σε επιφάνειά της
να προκαλεί την πτώση

το αποτέλεσμα ανάλογο
της μάζας των ονείρων μας

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Ομίχλη













Ξημέρωσα σε ομίχλη υγρής σιωπής
όχι γιατί έχασα ένα κομμάτι γη
μέσα από τις χούφτες μου
γιατί βροχή φθινόπωρου
δεν θα βρει γη να ποτίσει
λουλούδι της άνοιξης
σε γη για ν’ ανθίσει
φεγγάρι τ’ Αυγούστου
σε γη να φωτίσει
όνειρο μωβ
σε γη να κυλίσει..

Σ’ανατολή είδα τον ήλιο να χάνεται
την θέση του πήρανε τ’ άστρα.









Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

επιθυμία















κρύβω τα όνειρα του νου
πίσω από την αγωνία του χρόνου
που κάποτε θα φύγει
αφήνοντας μήνες ορφανούς
σαν φύλλα του φθινοπώρου
που έμειναν σε γη

κρύβω τα όνειρα της γης
μες σε χειμώνες ανθισμένους
σε καλοκαίρια ατέλειωτα
στο πάντα της στιγμής
σαν άνοιξη μες σε σιωπή
μικρή μου επιθυμία

θέλω να ζήσω μια στιγμή
σε ένα χαμόγελο παιδιού
που χρόνος δεν υπάρχει
μόνο ζωή
μόνο πνοή
μες σ’ ανθισμένα περιβόλια

σαν να μην ήρθα
σαν να μην έφυγα ποτέ!

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

ταξίδι στο όνειρο




στα χείλη μου
άνοιξε πανί
η ανάσα
του ήχου
μιας λέξης
σιωπής

του πάθους
κόκκινο
φιλί
τώρα
με ταξιδεύει
αιώνες τρεις
στου έρωτα
το νότο

απόσταση αναπνοής
στα βλέφαρά μου
ξημερώνει
ανατολή
να έχει
το χρώμα
μιας λέξης
των ματιών σου

ο χρόνος
λύθηκε!

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

νύχτας σιωπές


















 
στροβιλίζω  στιγμές
του χρόνου σκιές
σαν να ήτανε, χθες
Ψυχή μου!

του ήλιου εμμονές
χωρίς ενοχές
μου έλειψε, πες
Ζωή μου!

ορχιδέες μαβιές
της νύχτας σιωπές
άρωμα ευχές
Δος μου!



Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Συναισθήματα




Λυγμός! ο πόνος…
αχ!         η ελπίδα…
ανάσα!   η ζωή...
            χαρά μου...
μες σε κορδέλες
           μετάξια...
          σιωπή

Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Ζωή


















 
σε  φούρια κύματα
μέσα έσβησες
τον ήλιο
κόκκινο

νύχτα βουβή
άνοιξα πανιά
σε ταξιδεύω
αέρας κινεί στην ανάσα μου
μια λέξη
ζωή!

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

play back!


















οι θύμησες...
έχουν θαφτεί...
κάτω από τόνους υποκρισίας
με  τραγούδια δίχως ήχο....
κάτι
σαν play back!

Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Το σαλιγκάρι κι η βροχή





Ξημερώματα να ξεγλιστρά
δίπλα σ ένα φαρδύ ποτάμι
ένα μικρό σαλιγκάρι ο….!
τριγύρω-γύρω όαση, λουλούδια περιβόλια
χαμόγελα μικρών παιδιών


Πώς σε λένε;
Βροχή!

και που κρύβεσαι και δεν σε βλέπω πάντα;
κρύβομαι μες τον θόρυβο τ' ουρανού.

Θέλεις να πεις, ότι σου αρέσει ο θόρυβος;
όχι απόλυτα, αλλά ο θόρυβος με προκαλεί!

Και που είναι ο θόρυβος και δεν τον βλέπω...
Τον θόρυβο δεν τον βλέπεις πάντα ……
σαν κρύβεσαι στο σπίτι σου
μόνο ακούς….
είναι τα τέταρτα του ρόμβου
που κάνουν τα σύννεφα να περπατούν αντίθετα
και σαν συγκρούονται να βγάζουν φώς!
Τον θόρυβο τον βλέπεις αλλά και τον ακούς!

Τα τέταρτα του ρόμβου, τι είναι;
Στους παλαιούς ναυτικούς χάρτες,
το ανεμολόγιο ήταν ένα ακτινωτό διακοσμητικό διάγραμμα
που έδειχνε τις διευθύνσεις και τα ονόματα των ανέμων.
Αρχικά αποτελούνταν από έναν κύκλο με οκτώ κύριες υποδιαιρέσεις,
τους ανεμόρρομβους ή κάρτες,
που αντιστοιχούσαν στους οκτώ κύριους ανέμους.
Αργότερα προστέθηκαν κι άλλες υποδιαιρέσεις,
που αντιστοιχούσαν στους δευτερεύοντες ανέμους.
Έτσι, κάθε ανεμόρρομβος διαιρέθηκε σε δύο ημιρρόμβια ή μέτζα ή μετζοκάρτα
και κάθε ημιρρόμβιο διαιρέθηκε σε δύο τεταρτορρόμβια ή καρτίνια.

Και μετά;
Μετά τον θόρυβο τ' ουρανού βλέπεις εμένα!
Ψιλή-ψιλή καμαρωτή σε μάρμαρα πλυμένα!

κι οι άνθρωποι ;
εξαφανίζονται...
μη βρέξουν τα παπούτσια τους
που είναι λερωμένα
βγαίνουν τα σαλιγκάρια

ρίχνω νερό βροχή μες σε σχισμές της γης
σε λίμνες και ποτάμια
για να φυτρώσουν τα λουλούδια της
να πιουν τα περιβόλια
να ανθίσουν χαμόγελα μικρών παιδιών

Είσαι ζωή!
Θέλω να μείνω εδώ μαζί σου για πάντα.

Τι είναι το πάντα;
Είναι η μαγεία που βλέπω αυτή τη στιγμή σε ουράνιο τόξο!


Μάλλον αυτή την στιγμή την επιθυμείς πολύ…
Όσο θα υπάρχει αυτή η επιθυμία σου
θα υπάρχει και η μαγεία της ζωής
θα είναι το πάντα.

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Φυγή





σε δάκτυλα τη λέξη σκάλωσα
κι εσύ την αγκαλιά μου

τον ουρανό φυγάδεψα
μες τα πλεκτά μαλλιά μου

Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

απάντηση






μισή σιωπή
μισή κραυγή

παράφωνη δημοκρατία
απόγνωσης συκοφαντία
κύμβαλο τρόμου μοναρχία
ηχεί σε ανάσα γης
ελευθερία!
...............

Ως δέσμη λευκού φωτός
σε πρίσμα διαφανές
έχουμε λέξεις
ιστία στ’ όνειρο
πλέει η ελπίδα
λευκή κηλίδα
μικρή πατρίδα!






Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

ανασαίνω















 
κι εάν προσπαθούμε
ν’ αγγίξουμε το μηδέν
απλά  προσεγγίζουμε
το κλάμα της γέννησης
σαν ανάσα μιας λέξης
ζωή

κι έχουμε την παρ-αίσθηση
να γεννιόμαστε
ξανά και ξανά
στο παραπέντε
σαν ανάσα μιας λέξης
σιωπή

Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Σε τρία πρόσωπα


"...Για τα δεσμά μας, δεν φταίει πάντα η σκλαβιά      
                                            Μα η υποταγμένη μας καρδιά
                                            Μ’ ένα φανάρι ξαναγυρνάς τις νυχτιές
                                            Ψάχνεις γι’ ανυπόταχτες ματιές..."
                                                                   Νικόλας 'Ασιμος,
                                                       "Το φανάρι του Διογένη"



τα παιδιά των φαναριών
το βλέμμα σωσμένο
με  χέρια αδειανά
για ένα καρβέλι
μόνο εσύ!
σταχτί ουρανός


ταξίδι στο χρόνο
το βλέμμα χαμένο
ματαιοδοξία o φόβος
για ένα καρβέλι
μόνο εγώ!
σκοτάδι στο φως

ο ήλιος πιο μόνος
αιώνια σκυφτός
η θάλασσα άδεια
με χρόνους σημάδια
αυτός!
ο τοίχος λευκός

                               

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Ανθισμένα μπαλκόνια



ανθίσανε τα γιασεμιά
στα μπαλκόνια μας

αέρας δροσιάς
κινεί την ανάσα μας
σκιά του έρωτα
στις άδειες τις χούφτες μας
να ξημερώνει σαν άνοιξη


πλέξαν φωλιές τα χελιδόνια
στα μπαλκόνια μας
ήχος βραχύς
συριγμός το άκουσμα-μας
σταγόνα ζωής
στα λευκά όνειρα μας
σε νύχτα, στα βλέφαρα- μας



Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Σ' ενός λεπτού






















Ξεκλείδωσαν  οι λέξεις μου
κι ακούστηκε η σιωπή
ανθισμένη ορτανσία
όνειρο μωβ σε φαντασία
σ’ ενός λεπτού,
φιλί


σα φυγή σε αναμονή
μνημόσυνος ακολουθία
στου έρωτα τη τραγωδία
σ’ ενός λεπτού,
σιγή


Ξεκλείδωσαν οι λέξεις μου
κι ακούστηκε η σιωπή
χάραξα λευκή πορεία
στου τριγώνου την αμβλεία
σ’ ενός λεπτού,
μαζί

Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

φθινόπωρο











ταξίδια σε χρόνους...
μέχρι να συνειδητοποιήσω...
πως η πιο όμορφη εποχή...
στο σύμπαν της ψυχής μου...
η ισορροπία της φύσης...
εκεί...
όπου φύλλα του φθινοπώρου...
να ξεθωριάζουν σε ποικιλία χρωμάτων...
ως ανάμνηση χρώματος πράσινου...
να πέφτουν σε γη...
να γεννιέται η ελπίδα μωβ...
βρόχινες σιωπές...
να βρέχουν μεσ' τη μικρή μου φυλακή...
κι οι μαύροι μεντεσέδες του νου μου...
να μουσκεύουν από απόπειρες φυγής...
κι οι αιώνιες μουσικές τεχνάσματα...
να ρουφάνε τη ψυχή μου...
ωσότου να σωθώ...

επιστρέφω στο τοπίο της ψυχής μου...
και σε βρίσκω...
εκεί ...
όπου οι δρόμοι του κόσμου σβήνουν...
πολύχρωμα φύλλα του φθινοπώρου...
χρυσοκίτρινο χαλί στρώνουν...
να περάσει ο χειμώνας
εκεί...
σε βάθος της κορνίζας...
βήματα του χρόνου παύουν...
να προδίδουν ήχους...
κι ακούγεται μόνο η σιωπή...

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Φλυαρία














Οι λέξεις σου βαριές…
μιας νύχτας φλυαρία…
ούτε μία δεν κιότεψε…
να ξεπεράσει στάθμη της θάλασσας
που πλέω γαλήνια!

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Αέρας















Όσο καρδιά μου εσύ…
θ’ ανοίγεις γαλάζιο πανί…
Εγώ με σταυρωμένα χέρια..
θα παρα - μένω εδώ…
να χαιρετίζω την καθημερινότητα!

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

Πνιγμένα φεγγάρια















Σε μάκρος της γης...
ζήσαμε πάντοτε αλλού...
σαν όνειρο από γιασεμί...
να το ξεχνάμε το πρωί...
για να κοιμόμαστε τα βράδια...
πνιγμένα φεγγάρια...
σε θάλασσα άδεια...
με ήχους σιωπής...

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

δραπέτης











Το δάκρυ σου…
αόρατο, σε φλύαρες σιωπές…
δραπέτης…
εξάντλησε η επιθυμία μου…
να σύρω τ’ αστέρι της αυγής…
μες σε δικό μου μαξιλάρι...
ξημέρωσε!

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

καρδιά μου





μπαλόνια χαρισμένα ...
πετούν ανάλαφρα...
σαν να μην τ' αγγίξε ποτέ κανείς....
θαρρώ, πως ο ουρανός συννέφιασε...
μέσα σε χρώμα κόκκινο βαθύ...
και χύνεται σε θάλασσα...
να ταξιδεψει στο κύμα, η ελπίδα μας...
από τη δύση ως την αυγή
!

επί τ΄αυτά







εντός, εκτός
κι επί τ΄αυτά...
κινούμαι...
με τα πόδια...
το αυτοκίνητο...
και κάπου κάπου...
μ΄ένα ποδήλατο.
Στα φλύαρα όνειρα σου...
άφησα αεροπλάνο στη σελήνη...
για να με συναντάς...

Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

Ήλιο - οροφή




ερμητικά
την πόρτα
έκλεισα
σε φωνή
της οργής

στα βλέφαρα μου
άνοιξα
Ήλιο -οροφή

βγήκα στεριά
κενές
οι χούφτες μου
σμιλεύουν
στην άμμο
ανάσα
μια λέξης
όνειρο!

Σάββατο 10 Ιουλίου 2010

Σταθμός



Σκορπίστηκαν ιστοί της σάρκας μας…
στο βωμό της επιβίωσης…
σαν άδειες βαλίτσες…
σε σταθμό μετεπιβίβασης…
Και βρήκε ανατολή…
τις χούφτες μας βαριές …
με όνειρα που δεν μοιράστηκαν...
ποτέ, πριν την αυγή!

Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

Εγώ, ο άλλος














Eσύ να ανοίγεις το πανί...
εγώ υφαίνω κόκκινο φιλί...
μες σε δωμάτιο λευκό...

Eσύ κι εγώ...
Εγώ, ο άλλος!

Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

καλοκαίρι














Τώρα που καλοκαίριασε…
λέω να στήσω μια σκηνή…
δίπλα σε ολόκληρο φεγγάρι…
να καρφιτσώνω σε νύχτας το κενό…
αστέρια, να ‘χω για μαξιλάρι!

Σάββατο 29 Μαΐου 2010

Ψιλή βροχή









αιώνια επιστροφή
θα ‘ ναι μια λέξη
σιωπή!

Εκεί επέστρεψα
μόνο που έμαθα να σας ακούω
σαν αρχή ψιλής βροχής...

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

σκιά...











η νύχτα σκέπασε…
μαγικά τη σιωπή…
κι’ αυτή η σκιά…
του ήλιου σου…
στα δυο μου βλέφαρα…
δε λέει να σβήσει…

Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

πανσέληνος










Σε κύκλο χρυσής πανσέληνου...
ζωγράφισες τον χρόνο...
Στ’ αλήθεια πως κύλησε;
έφτασε στο μηδέν...
του ρολογιού μου ο τόνος!

Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Ξημερώνει…














Βγήκα ν’ απλώσω
στη νύχτα τη σιωπή
Το γαλάζιο γιασεμί
πήρε ν’ ανθίζει
Στο έντονο άρωμά του
φύλαξες μια λέξη,
επιθυμία

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

φτερά πουλιών














πλήθος αποδημητικών πουλιών...
σαν σε λήθη κρυφών μας στεναγμών...
αποδήμησαν προς νέο ορίζοντα…
κι απόμεινε στις άκρες των δακτύλων μας..
η ανάσα των φτερών τους...
να σκαλίζει στα σύννεφα του νου μας...
ήχους μωβ…
εκρήξεις…

Ο ουρανός ξημέρωσε…
όνειρο λευκό...
στα βλέφαρα μου!

Κυριακή 2 Μαΐου 2010

Φουξ ομπρέλα
















Λαϊκός συνωστισμός
σε ίσκιο
μιας δανεικής ομπρέλας φουξ
μη στάξει βροχή ψιλή
βρέξει τα δάκτυλά μας
μη φέξει ο ήλιος κόκκινος
φωτίσουν τα όνειρά μας
μη στάξει αστέρι της σιωπής
σώσει το βλέμμα μας μακριά
στο σύμπαν!

σε ίσκιο δανεικής ομπρέλας
φουξ
στημένοι
στεγνοί
σκοτεινοί
αιώνια χαμένοι!

Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

πρωτομαγιά

















...γιατί η ελπίδα μας λίγη
και περισσότεροι οι φόβοι μας
να ζήσουμε σε φως ελευθερίας
να κρύβει το άπειρο
ν' αγγίζει το όνειρο!


Όλα καθρέφτης
αντικείμενα μικρά αμπαλαρισμένα
σε τεράστιες συσκευασίες δώρων
έκπληξη στα μάτια των παιδιών
παραίσθηση η εικόνα των μεγάλων!
...κι εάν ψάξεις μέσα στην εικόνα τους
δεν βρίσκεις
μια μαργαρίτα,
να σου θυμίσει άνοιξη
ένα πουλί
σε ήχους νοσταλγίας
λίγο ουρανό
σε απόσταση ελευθερίας
στο πέταγμα της πεταλούδας
γυρεύεις την θάλασσα
να ταξιδέψεις στον χρόνο...
να περιμένεις την επιστροφή

Είσαι ζωντανός!

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Σβήσε το φως















Με τυφλώνουν
οι λαμπτήρες πυράκτωσης
Το φως της νύχτας…
θέλω μόνο…
να καρφιτσώσω σ’ αστέρι του βορρά…
λευκά τα όνειρα μου.

Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

Απορία













Άδειασα όλη τη γη…
για να σε συναντήσω…
κι εσύ
στο πεζοδρόμιο απέναντι
να σπούδαζεις αιώνια σιωπή
πως άντεξες

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

ξένος













ξένος ο λόγος μου...
ο νους της ψυχής μου πιο μόνος...
σαν να μην υπολόγισα...
πως θα κόστιζε τόσο...
τα κρατήματα της ψυχής...
δεν είναι εξίσωση...
υπερβαίνουν την δύναμη της λογικής...
διαλύουν στον αέρα το φως της...
και ξημερώνει όλο πιο γρήγορα...
δεν λέει να βραδιάσει ακόμη...
και νοσταλγώ τόσο το πέπλο μιας νύχτας...
να απλώσω μακριά τα όνειρα μου...

Σάββατο 10 Απριλίου 2010

γοργόνες

















σε όνειρο μέσα βούτηξα
κι ήρθαν στον ξύπνιο μου γοργόνες
όστρακα κοράλλια
στ' αυτιά μου σκάλισαν
έγιναν σκουλαρίκια
στολίστηκε μαγικά η σιωπή
με του βυθού μαργαριτάρια

κι έτσι όπως ξημερώθηκα
είδα τον ήλιο να χάνεται
σε φεγγαριού αργή τη στράτα
την θέση του πήρανε τ’ άστρα

σε ήχο γης αποκοιμήθηκα
κύμα αιώνιο να πάλλεται
σε κοχυλιού άρια την νότα
κι ήρθαν στον ύπνο μου πάλι γοργόνες
άγρια κύματα θάλασσας
τα βλέφαρα μου κέντησαν
με φύκια μενεξεδιά
στη κορυφή ζωγράφισαν
τα ονόματα τους

Σθενώ, Ευρυάλη και Μέδουσα