Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Σε τρία πρόσωπα


"...Για τα δεσμά μας, δεν φταίει πάντα η σκλαβιά      
                                            Μα η υποταγμένη μας καρδιά
                                            Μ’ ένα φανάρι ξαναγυρνάς τις νυχτιές
                                            Ψάχνεις γι’ ανυπόταχτες ματιές..."
                                                                   Νικόλας 'Ασιμος,
                                                       "Το φανάρι του Διογένη"



τα παιδιά των φαναριών
το βλέμμα σωσμένο
με  χέρια αδειανά
για ένα καρβέλι
μόνο εσύ!
σταχτί ουρανός


ταξίδι στο χρόνο
το βλέμμα χαμένο
ματαιοδοξία o φόβος
για ένα καρβέλι
μόνο εγώ!
σκοτάδι στο φως

ο ήλιος πιο μόνος
αιώνια σκυφτός
η θάλασσα άδεια
με χρόνους σημάδια
αυτός!
ο τοίχος λευκός

                               

7 σχόλια:

  1. Ο λογος, η πραξη, πληγωνουν!
    Εχεις ενα σωτήριο και ζεστο χώρο Δεσποινα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπορεί εγώ να προτιμώ πιο πλατιούς στίχους αλλά και αυτό με την συμπυκνωμένη ουσία του είναι κόσμημα που λάμπει..
    Χαιρετώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εδώ είμαστε, μια σκοτεινή εποχή με ένα φανάρι να αναζητούμε ανυπόταχτες ματιές ή ανυπόταχτες ψυχές όπως λέει ο Χαλίλ Γκιμπράν.

    Καλησπέρα Δέσποινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εν αρχή ην ο ήχος,
    σα φιλί ζωής...
    ας αρκεστούμε στα ζωηρά όνειρα μας...
    καλώς - όρισες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στρατή,
    είτε με χίλιες λέξεις,
    είτε με μια,
    φτιάχνουμε ήχους...
    που λυτρώνουν τη σιωπή μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Βάσσια,
    όσο το φανάρι θα παραμένει αναμένο...
    το σκοτάδι θα παίρνει φως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Στ' αλήθεια, με έχει κουράσει αυτή η φωτογραφία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή