Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010
Χρόνος
χρόνος στοίχημα κενό
να κυλά με τον καιρό
δρασκελιά να ξεγλιστράει
σ’ όνειρα του νου με πάει
μέλισσας ερωτικός χορός
με ανήκουστο σκοπό
σε λουλούδια σεργιανάει
χρόνος σβήνει
χρόνος κερνάει
κι όπου χρόνος όλοι εδώ
σαν σε φούσκα σε αφρό
δευτερόλεπτα μετράει
μαργαρίτες ξεγελάει
χρόνε χρόνε είσαι εδώ;
είναι το στρώμα σου αδειανό
σαν στιγμή που δεν κυλάει
πέταλα της γης μαδάει
Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010
ποδήλατο
λικνίζουν
τα σώματα
στην αφή
του πάθους
του έρωτα
ο χρόνος
η σιωπή
απόλυτη
στο σεντόνι
υπερβαίνει
την δύναμη
της ακοής
στη σιωπή
να ουρλιάζει
λέξεις
ήχοι λευκοί
τα δευτερόλεπτα
λεπτά
οι ώρες
αιώνες
"είμαι εδώ"
σ' ακούω
χαμήλωσε
την φωνή
στο τέρμα
ο δρόμος
συνεχίζεται
"μ' ένα ποδήλατο
ατίμονο
χωρίς αλυσίδες"
Υ.Γ το ποδήλατο,
μου ταχυδρόμησε
ο φίλος μου Emilius
Τον ευχαριστώ.
Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010
Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010
anne dudley jaz coleman minarets and memories
σαν φιλί
που στέλνει ο άνεμος
στις άκρες των χειλιών μου
μου 'λειψε η σιωπή σου αιώνια!
Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010
τίποτα
Ήσουν ο φόβος
εγώ η ζωή
Ήσουν ο στίχος
εγώ ο ήχος
Ήσουν το νερό
εγώ η θάλασσα
Ήσουν ο αέρας
που προσπέρασα
στα δυο σου χέρια
τις λέξεις γέρασα
Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010
Είμαι, εδώ
στου φόβου σου τον χρόνο
φυγάδεψες το μωβ
στα βλέφαρα μου
ήχους λευκούς
στα δάκτυλα μου
τα δευτερόλεπτα
λεπτά
οι ώρες
αιώνες
στα χείλη σου
σιωπή ουρλιάζει
«είμαι εδώ»
Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010
αναμνήσεις
Άρχισα κάθε πρωί
να ρίχνω τις στιγμές της γης
σ’ εκείνο το ποτάμι
όλα ζωντανά τόσο όμορφα
κύλησαν σαν αστραπή
και στ’ άλλο το ποτάμι
τις ρούφηξαν λούλουδα της γης
άνθισαν περιβόλια
κι ότι περίσσεψε από χθες
στο σβήσιμο του ήλιου
χύθηκε μες σε θάλασσα
και πήρε του ουρανού το μωβ
οι αναμνήσεις, όνειρα μωβ
στο τέταρτο του ρόμβου
της ψυχής μας
να έρχονται σε χαμόγελο στιγμής
ή στάλα βροχής το μεσημέρι
Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010
Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010
παρεκτρέπομαι
μοιάζω της θάλασσας
κι εσύ το λιμάνι
ψιθυρίζω κολύμπα
κουνάς το κεφάλι
παρεκτρέπομαι
γιατί σε ονειρεύομαι
πινελιές ακαθόριστες
σε κενό μαξιλάρι
η ηχώ της σιωπής σου
δεν είναι κυμαινόμενη
ουρλιάζει…
σ’ ακούω
Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010
Κόκκινο φιλί
σε σύννεφα κρύφτηκε βροχή
γλίστρησε κόκκινο φιλί
στα χείλη πριν το κόμμα
την λέξη ψάχνω ακόμα
ταξιδεμένο μου πουλί
σε κάθε νύχτας την σιωπή
σαν φυγή σε δυο βαγόνια
να με βασανίζει αιώνιαΉταν Νοέμβρης,
μοσχοβολούσε η άνοιξη!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)