Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Χρόνος



















χρόνος στοίχημα κενό
να κυλά με τον καιρό
δρασκελιά να ξεγλιστράει
σ’ όνειρα του νου με πάει

μέλισσας ερωτικός χορός
με ανήκουστο σκοπό
σε λουλούδια σεργιανάει
χρόνος σβήνει
χρόνος κερνάει

κι όπου χρόνος όλοι εδώ
σαν σε φούσκα σε αφρό
δευτερόλεπτα μετράει
μαργαρίτες ξεγελάει

χρόνε χρόνε είσαι εδώ;
είναι το στρώμα σου αδειανό
σαν στιγμή που δεν κυλάει
πέταλα της γης μαδάει

Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

ποδήλατο
















λικνίζουν
τα σώματα
στην αφή
του πάθους
του έρωτα
ο χρόνος
η σιωπή
απόλυτη
στο σεντόνι
υπερβαίνει
την δύναμη
της ακοής
στη σιωπή
να ουρλιάζει
λέξεις
ήχοι λευκοί
τα δευτερόλεπτα
λεπτά
οι ώρες
αιώνες
"είμαι εδώ"
σ' ακούω
χαμήλωσε
την φωνή
στο τέρμα
ο δρόμος
συνεχίζεται

"μ' ένα ποδήλατο
ατίμονο
χωρίς αλυσίδες"

Υ.Γ το ποδήλατο,
       μου  ταχυδρόμησε
       ο φίλος μου Emilius
Τον ευχαριστώ.

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Merry Chrisman’s














σαν να μη χωρά
σε κύκλο η αγάπη
στις άκρες των χειλιών μας
αφήνει ίχνη
ανεξίτηλης γεύσης

Εύχομαι,
στο θαύμα της Γέννησης!

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

τίποτα

















Ήσουν ο φόβος
εγώ η ζωή
Ήσουν ο στίχος
εγώ ο ήχος
Ήσουν το νερό
εγώ η θάλασσα
Ήσουν ο αέρας
που προσπέρασα
στα δυο σου χέρια
τις λέξεις γέρασα

Όλα ξεκίνησαν απ’ το τίποτα

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Είμαι, εδώ
















στου φόβου σου τον χρόνο
φυγάδεψες το μωβ
στα βλέφαρα μου
ήχους λευκούς
στα δάκτυλα μου
τα δευτερόλεπτα
λεπτά
οι ώρες
αιώνες

στα  χείλη  σου
σιωπή ουρλιάζει
«είμαι εδώ»

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

αναμνήσεις



















Άρχισα κάθε πρωί
να ρίχνω τις στιγμές της γης
σ’ εκείνο το ποτάμι
όλα ζωντανά τόσο όμορφα
κύλησαν σαν αστραπή
και στ’ άλλο το ποτάμι
τις ρούφηξαν λούλουδα της γης
άνθισαν περιβόλια
κι ότι περίσσεψε από χθες
στο σβήσιμο του ήλιου
χύθηκε μες σε θάλασσα
και πήρε του ουρανού το μωβ

οι αναμνήσεις, όνειρα μωβ
στο τέταρτο του ρόμβου
της ψυχής μας
να έρχονται σε χαμόγελο στιγμής
ή στάλα βροχής το μεσημέρι

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Μηδέν



















πάθη...
άμυνες...
φόβοι...
λεω-φορείον η πτώσις...
μετά, το μηδέν
και η εξουδετέρωση της βαρύτητας

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

παρεκτρέπομαι



















μοιάζω της θάλασσας
κι εσύ το λιμάνι
ψιθυρίζω κολύμπα
κουνάς το κεφάλι
παρεκτρέπομαι
γιατί σε ονειρεύομαι
πινελιές ακαθόριστες
σε κενό μαξιλάρι

η ηχώ της σιωπής σου
δεν είναι κυμαινόμενη
ουρλιάζει…
σ’ ακούω

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Κόκκινο φιλί

















σε σύννεφα κρύφτηκε βροχή
γλίστρησε κόκκινο φιλί
στα χείλη πριν το κόμμα
την λέξη ψάχνω ακόμα

ταξιδεμένο μου πουλί
σε κάθε νύχτας την σιωπή
σαν φυγή σε δυο βαγόνια
να με βασανίζει αιώνια

Ήταν Νοέμβρης,
μοσχοβολούσε η άνοιξη!