Χρόνος

χρόνος στοίχημα κενό
να κυλά με τον καιρό
δρασκελιά να ξεγλιστράει
σ’ όνειρα του νου με πάει

μέλισσας ερωτικός χορός
με ανήκουστο σκοπό
σε λουλούδια σεργιανάει
χρόνος σβήνει
χρόνος κερνάει

κι όπου χρόνος όλοι εδώ
σαν σε φούσκα σε αφρό
δευτερόλεπτα μετράει
μαργαρίτες ξεγελάει

χρόνε χρόνε είσαι εδώ;
είναι το στρώμα σου αδειανό
σαν στιγμή που δεν κυλάει
πέταλα της γης μαδάει

αναμνήσεις

Άρχισα κάθε πρωί
να ρίχνω τις στιγμές της γης
σ’ εκείνο το ποτάμι
όλα ζωντανά τόσο όμορφα
κύλησαν σαν αστραπή
και στ’ άλλο το ποτάμι
τις ρούφηξαν λούλουδα της γης
άνθισαν περιβόλια
κι ότι περίσσεψε από χθες
στο σβήσιμο του ήλιου
χύθηκε μες σε θάλασσα
και πήρε του ουρανού το μωβ

οι αναμνήσεις, όνειρα μωβ
στο τέταρτο του ρόμβου
της ψυχής μας
να έρχονται σε χαμόγελο στιγμής
ή στάλα βροχής το μεσημέρι

πρωτομαγιά

...γιατί η ελπίδα μας λίγη
και περισσότεροι οι φόβοι μας
να ζήσουμε σε φως ελευθερίας
να κρύβει το άπειρο
ν' αγγίζει το όνειρο!


Όλα καθρέφτης
αντικείμενα μικρά αμπαλαρισμένα
σε τεράστιες συσκευασίες δώρων
έκπληξη στα μάτια των παιδιών
παραίσθηση η εικόνα των μεγάλων!
...κι εάν ψάξεις μέσα στην εικόνα τους
δεν βρίσκεις
μια μαργαρίτα,
να σου θυμίσει άνοιξη
ένα πουλί
σε ήχους νοσταλγίας
λίγο ουρανό
σε απόσταση ελευθερίας
στο πέταγμα της πεταλούδας
γυρεύεις την θάλασσα
να ταξιδέψεις στον χρόνο...
να περιμένεις την επιστροφή

Είσαι ζωντανός!

συλλογή

μου πάει η ευτυχία
κι ας μην κρατάει πολύ

με μια ομπρέλα τρύπια
θα βγω μες τη βροχή

Αλήθεια

είσαι ότι υπάρχει μέσα μου
και καθρεφτίζεται στις πλατείες
η μέρα που χαράζει
το σύννεφο που έρχεται
η βροχή που θα με ξεπλένει
βαθειά μου ανάσα
στο μεσονύκτιο μιας έναστρης βραδιάς

προπέτασμα καπνού
ανεκδιήγητο ιστορικό συμβάν
σε ανέκφραστο προσωπικό χρόνο και τόπο
καθαρό βλέμμα σε δυο παιδικά μάτια
ότι μπορώ να δω πίσω απ’ το γυαλί
που γίνεται η βιτρίνα του κόσμου μας

Ανάμεσα στο υπέρ και το παρά-λογικής

Σε ποια λογική εντάσσεται η ζωή μας;
Εκπρόσωποι της φαντασμένης μας μετριότητας,
δείγματα της αριστοκρατικής μας λησμονιάς,
ζούμε
υπάρχουμε
κινούμαστε
ερωτευόμαστε
φανταζόμαστε
ονειρευόμαστε
σε στρόβιλο βαλς
ρομαντικό βαλς…
χαμένων ονείρων

Δεν χορεύουμε με κανέναν
Επιμένουμε στη γοητεία να φλερτάρουμε τον εαυτό μας.

Και αυτό είναι η ματαιοδοξία και οι φόβοι μας !

σκορπισμένες οι λέξεις

Σκορπισμένα τα γράμματα
σε χαρτί σκονισμένο
από χώμα και χρώμα
τα φανάρια στην πλατεία
αναβόσβησαν βιαστικά
ο λόφος με τις μωβ πασχαλιές
ο φάρος με το κόκκινο φώς
που άστραψε ξαφνικά
χιλιογραμμένο σύνθημα στους τοίχους
ελευθερία
περαστικά ταξίδια του χθες
όνειρα του αύριο χρονοβόρα
σκορπισμένες οι λέξεις
σε κορμί διχασμένο
σκορπισμένες οι σκέψεις
σε νου ελεύθερα λυτρωμένο
πατρίδα του ¨σαλού¨,
νοστάλγησε τον Αλέξανδρο

νικημένα βράδια σε ρυθμούς μουσικής!
Η μέρα σκοτεινιάζει πιότερο γρήγορα
η νύχτα μετράει τα’ αστέρια να πέφτουν
τα φτιάχνει ευχές
να χαράζει αυγή!

Άνοιξη

Στ' αντάμωμα της μοναξιάς
για ένα αηδόνι μου μιλάς
είναι ο Απρίλης ο ξανθός
της άνοιξης ο τσακωμός

μάγισσας δίχτυα ερωτικά
σκλαβώνουν την καρδιά μου
δυο μάτια μαύρα μυθικά
σαλεύουν τα όνειρα μου

τι να σου παίξω στο βιολί
να τραγουδήσω την σιωπή
είναι ο Απρίλης ο ξανθός
της άνοιξης ο γλυκασμός!

Διάλειμμα

οι πλανήτες αργούν να συνωμοτήσουν,
αλλά σαν έρθει η ώρα
συμβαίνει το απόλυτα φυσικό φαινόμενο!
Ο ουρανός βάφεται μωβ,
σκέτη μαγεία,
που λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν!
Όλα τα όμορφα - τόσο απλά,
όσο δύσκολα φαίνονται
και χρονοβόρα γίνονται...
ψήγματα χρυσού ευτυχίας,
διάλειμμα,
που στο άκουσμα του κουδουνιού
ησυχάζουν τα πάντα
κι ακούγεται μονάχα η μουσική,
που δεν θα θελες ποτέ να τελειώσει !
Το μόνο που εύχεσαι,
να μην χάσεις ποτέ την ακοή σου,
μη σου ξεφύγει το επόμενο άκουσμα του!

άπειρο μωβ

Όλα συνυπάρχουν
σ' ένα πολυδιάστατο σήμερα
που βρίσκεται μέσα μας
και το μέσα μας είναι άπειρο
είναι το βάθος του κόσμου
τα κρυφά και φανερά της ψυχής μας
όνειρα μωβ!