Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

νύχτας σιωπές


















 
στροβιλίζω  στιγμές
του χρόνου σκιές
σαν να ήτανε, χθες
Ψυχή μου!

του ήλιου εμμονές
χωρίς ενοχές
μου έλειψε, πες
Ζωή μου!

ορχιδέες μαβιές
της νύχτας σιωπές
άρωμα ευχές
Δος μου!



21 σχόλια:

  1. "ορχιδέες μαβιές
    της νύχτας σιωπές
    άρωμα ευχές
    Δος μου!"
    το ξεχώρισα
    για τις μαβιές
    σιωπές που φέρνει
    πλημμύρισε αρώματα η ψυχή μου
    -πολύ όμορφο στο σύνολο του-

    καλό σου απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πάντα σχεδόν η βαθιά σιωπή μας συνοδεύεται από αναπόληση όμορφων στιγμών και ανακάλεσμά τους στο μυαλό και στην ψυχή μας!!! καλό σου μεσημέρι Δέσποινα :)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κι εσύ μας δίνεις τροφή.... της ψυχής!

    Καλησπέρα
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν μπορεσα να το διαβασω ολοκληρο!!!...
    ακόμη παίζω με την πρωτη λέξη:

    στροβιλίζω

    μόλις τελειώσει το παιχνίδι μας,
    θα παμε μαζί παρακάτω να στροβιλίσουμε όλο το ποίημα!!!!

    Φιλί.... στροβιλισμός..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πήρα μερικές ορχιδέες για τον κήπο μου. Σε ευχαριστω για τη μαγεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και θα το ξαναπω...δεσποινα ΕΙΣΑΙ ενα παραμυθι!ευχαριστω γι αυτα π μεταδιδεις!

    την αγαπη μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ποιώ-ελένη,
    οι ορχιδέες από μόνες τους μαγεύουν
    αισθήσεις...
    καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. η βαθειά σιωπή
    φλυαρεί τον θάνατο,
    την ζωή,
    τον πόνο
    και την ελπίδα μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ღ oneiremata ღ,

    η βαθιά σιωπή
    φλυαρεί τον θάνατο,
    την ζωή,
    τον πόνο
    και την ελπίδα μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ρεγγίνα,
    αυτό ο διάλογος μαζί της σκέτη γλύκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. EraSmia,
    όλοι έχουμε
    την ανάγκη από ένα παραμύθι...
    ακόμη και για σωπάσουμε
    και να κοιμηθούμε ανάλαφρα!!!
    το δικό σου παραμύθι...
    ακόμη το διαβάζω...
    και την δική μου αγάπη...
    για το παραμύθι φυσικά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. εγω λιγα λουλουδια μαγικα
    θ αφησω εδω περα
    και θα σου πω φιλη μου
    μεγαλη καλημερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ................................
    τις νύχτες τα νερά κάνουν υπομονή
    καιρός του ομφαλοσκοπείν

    παρακαλώ μην ενοχλείτε
    τις φρόνιμες παρθένες που αναπαύονται
    σε κοίλα κάτοπτρα
    αφήστε τη μικρή δρομέα του έρωτα
    ν’ ανεβάσει τη σκυτάλη από τον Άδη
    ...................................
    Β.Π. 12+1 μοναχικά ποιήματα, flashback

    Συνεχίζοντας εδώ την κουβέντα μας, Δέσποινα, θα έλεγα ότι ένα βασικό κριτήριο για να ξεχωρίσεις το γνήσιο ποίημα είναι η ανάγνωσή του να σου αφήνει μια αόριστη ανησυχία, μια αίσθηση δημιουργικής έλλειψης! για να πώ κάτι αντιφατικό ή οξύμωρο. Σαν να περίμενες και κάτι ακόμα, ή σαν να νιώθεις μια έφεση να προσθέσεις και κάτι εσύ, να πάρεις τη σκυτάλη και να τρέξεις.
    Προσωπικές απόψεις εκφράζω.
    Βασίλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΜΑΓΟΣ!,
    σ' ευχαριστώ...
    για τα μαγικά λουλούδια σου...
    που βρήκα στη πόρτα μου...
    Εύχομαι, πως θα λύσουν
    τα μάγια της κακιάς της μάγισας!
    καλώς-όρισες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ΑιμίλιοςEmilius,

    Συνεχίζοντας με την σειρά μου την κουβέντα μας,Βασίλη
    όσο αναφορά τη γνησιότητα ενός ποιήματος...
    θα πρέπει
    αφού το διαβάσεις
    να νιώσεις,
    την μαγεία...
    πως δεν έχει σημασία
    εαν το διάβασες απ' την αρχή
    ή από το τέλος...

    Η αφορμή που γράφεται ένα ποίημα μπορεί να είναι μία, αλλά το αποτέλεσμα της παλέτας των χρωμάτων του άπειρο και ελεύθερο σκέψης και προβληματισμού σαν την ψυχή μας...
    τι άλλο, όπως λες κι εσύ
    ¨από μια αίσθηση δημιουργικής έλλειψης¨!
    Υ.Γ.
    αυτό το τελευταίο μου άρεσε πολύ!
    Δέσποινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Της νυχτας οι σιωπες ειναι ομορφες.
    Καληνυχτα μωβια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Εν αρχή ην ο ήχος,

    ...ακούς μονάχα
    το το μεγάλωμα των λουλουδιών
    κα περπάτημα των άστρων!

    καλησπέρα ήχε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή