Λέξεις

σε λήθη
κρυφών μου στεναγμών
ερωτεύτηκα
φτερά πουλιών
ονείρου στράτες
σε χρώμα μωβ
ο ήλιος
δεν έδυσε ακόμα
σε αρχή ψηλών βουνών
λέξεις ...
διάφωνες νότες
χειλιών μου σιωπές

Ταξίδι

Να κόβουμε

το σύννεφο στα δυο

και να χαμογελάμε…

δεν στο 'πα;

Κάθε ταξίδι μας

η επιστροφή

Στον χρόνο

έτσι, για να μιλάμε

φόβος μας έπνιξε
και δεν αναπνέουμε
με ματαιοδοξία στολίσαμε
την νεκρική μας σιωπή
να έχουμε την παραίσθηση
να υπάρχουμε
στο τίποτα
της σκέψης μας
κι ούτε πονάμε
μόνο βογκάμε

έτσι, για να μιλάμε!

Αντί – λάλος

στα χείλη μου
έπλεξες κόκκινη κλωστή
να επαναλάβω την στιγμή
ξανά – ξανά
για να την μάθω

ώσπου μου κύλησε η στιγμή
έβγαλε κρότο η σιωπή
αντί - λάλος
στα δάκτυλά μου

κύκλος

κύμα
επιστρέφει στις χούφτες μου
θάλασσα
είναι ο αέρας

ήλιος
φέγγει τα βλέφαρα μου
γη
είναι το φως

σύννεφο
σκαλίζει κρότους τ' αυτιά μου
βροχή
είναι ο ήχος

πάθος
στοιχίζει σε κύκλο τα όνειρα μου 
ζωή
είναι η ανάσα

σε μέση του κύκλου
υφαίνω κόκκινο φιλί
δεν είμαι εγώ
δεν είσαι εσύ

είναι ο άλλος!

Χωρίς ανάσα

ασκοί του Αιόλου
έσυραν φύλλα της αυλής
μέσα σε σύννεφο λευκό
χωρίς ανάσα

αυτό δεν ζήταγες;
Να καθαρίσει ο τόπος!

γιασεμί

όσο εσύ ταξίδευες
στο μπαλκόνι σου
έσπειρα γαλάζιο γιασεμί


Μπήκε  Απρίλης
πρέπει ν’ άνθισε….