Ανακύκλωση

ανατολές τρεις

ο ήλιος

δεν φάνηκε ακόμα

σκέπτομαι

όπως ονειρεύομαι

περιμένω

όπως σωπαίνω

ανακυκλώνω

τους ήχους

Σε

αισθάνομαι...

καθώς ανασαίνω

Στιχάκι της στιγμής

Σε ρυθμούς φεγγαριού 

σε απόλυτο τίποτα

του χρόνου στιγμή

αποκοιμήθηκα

Mόλις άστρο

την αυγή

σε βλέφαρα
μου  χάραξε

επέστρεψα

Σα να ξημέρωσα

την βάρκα μου αλλού

κι αλλού τα όνειρα - μου

Συ στήθηκα  σ’ όλους

από την αρχή

σαν να μη με γνώρισε

ποτέ κανείς

Στιχάκι
της στιγμής

Ντίλι - ντίλι

Ντίλι - ντίλι - ντίλι

ντίλι το καντήλι...

χώθηκε ο νους στο μαξιλάρι

στο βλέφαρο μου κόκκους στάρι

μες της σιωπής το τρεχαντήρι

να μοιραστούμε το τριφύλλι

σε άνοιξης καρό μαντήλι

έστησαν  ψύλλοι πανηγύρι

συρτό  χορό  εν κατακλείδι 

σ’ Ελλάδα γης το ακρωτήρι

σε Παναγιάς σβηστό καντήλι

σκιά φωτός σε παραθύρι

ο έρωτας μας αλ’ τσαντίρι

μονά ζυγά βουβό παιχνίδι

χώθηκε ο νους στο μαξιλάρι

στο βλέφαρο μου κόκκους στάρι

Βαρύτητα

Θα το έχεις νιώσει
ν’ ανοίγεις φτερά
κι έλξη της γης
σε επιφάνειά της
να προκαλεί την πτώση

το αποτέλεσμα ανάλογο
της μάζας των ονείρων μας

Tango

εγώ είμαι το πάθος, το πρέπει ο άλλος!

Ομίχλη

Ξημέρωσα σε ομίχλη υγρής σιωπής
όχι γιατί έχασα ένα κομμάτι γη
μέσα από τις χούφτες μου
γιατί βροχή φθινόπωρου
δεν θα βρει γη να ποτίσει
λουλούδι της άνοιξης
σε γη για ν’ ανθίσει
φεγγάρι τ’ Αυγούστου
σε γη να φωτίσει
όνειρο μωβ
σε γη να κυλίσει..

Σ’ανατολή είδα τον ήλιο να χάνεται
την θέση του πήρανε τ’ άστρα.

επιθυμία

κρύβω τα όνειρα του νου
πίσω από την αγωνία του χρόνου
που κάποτε θα φύγει
αφήνοντας μήνες ορφανούς
σαν φύλλα του φθινοπώρου
που έμειναν σε γη

κρύβω τα όνειρα της γης
μες σε χειμώνες ανθισμένους
σε καλοκαίρια ατέλειωτα
στο πάντα της στιγμής
σαν άνοιξη μες σε σιωπή
μικρή μου επιθυμία

θέλω να ζήσω μια στιγμή
σε ένα χαμόγελο παιδιού
που χρόνος δεν υπάρχει
μόνο ζωή
μόνο πνοή
μες σ’ ανθισμένα περιβόλια

σαν να μην ήρθα
σαν να μην έφυγα ποτέ!