Ψιλή βροχή

αιώνια επιστροφή
θα ‘ ναι μια λέξη
σιωπή!

Εκεί επέστρεψα
μόνο που έμαθα να σας ακούω
σαν αρχή ψιλής βροχής...

σκιά...

η νύχτα σκέπασε…
μαγικά τη σιωπή…
κι’ αυτή η σκιά…
του ήλιου σου…
στα δυο μου βλέφαρα…
δε λέει να σβήσει…

πανσέληνος

Σε κύκλο χρυσής πανσέληνου...
ζωγράφισες τον χρόνο...
Στ’ αλήθεια πως κύλησε;
έφτασε στο μηδέν...
του ρολογιού μου ο τόνος!

Ξημερώνει…

Βγήκα ν’ απλώσω
στη νύχτα τη σιωπή
Το γαλάζιο γιασεμί
πήρε ν’ ανθίζει
Στο έντονο άρωμά του
φύλαξες μια λέξη,
επιθυμία

φτερά πουλιών

πλήθος αποδημητικών πουλιών...
σαν σε λήθη κρυφών μας στεναγμών...
αποδήμησαν προς νέο ορίζοντα…
κι απόμεινε στις άκρες των δακτύλων μας..
η ανάσα των φτερών τους...
να σκαλίζει στα σύννεφα του νου μας...
ήχους μωβ…
εκρήξεις…

Ο ουρανός ξημέρωσε…
όνειρο λευκό...
στα βλέφαρα μου!

Φουξ ομπρέλα

Λαϊκός συνωστισμός
σε ίσκιο
μιας δανεικής ομπρέλας φουξ
μη στάξει βροχή ψιλή
βρέξει τα δάκτυλά μας
μη φέξει ο ήλιος κόκκινος
φωτίσουν τα όνειρά μας
μη στάξει αστέρι της σιωπής
σώσει το βλέμμα μας μακριά
στο σύμπαν!

σε ίσκιο δανεικής ομπρέλας
φουξ
στημένοι
στεγνοί
σκοτεινοί
αιώνια χαμένοι!