Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010
ανασαίνω
κι εάν προσπαθούμε
ν’ αγγίξουμε το μηδέν
απλά
προσεγγίζουμε
το κλάμα της γέννησης
σαν ανάσα μιας λέξης
ζωή
κι έχουμε την παρ-αίσθηση
να γεννιόμαστε
ξανά και ξανά
στο παραπέντε
σαν ανάσα μιας λέξης
σιωπή
1 σχόλιο:
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
4 Οκτωβρίου 2010 στις 9:30 π.μ.
Συμπυκνωμένο και απέριττο!
Καλό βράδυ!
Απάντηση
Διαγραφή
Απαντήσεις
Απάντηση
Προσθήκη σχολίου
Φόρτωση περισσότερων...
Νεότερη ανάρτηση
Παλαιότερη Ανάρτηση
Αρχική σελίδα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Συμπυκνωμένο και απέριττο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ!