όσο μεσάνυχτα θα σε ξυπνά η απειλή της αυγής
η ανάσα μου θα δραπετεύει στον αέρα του τίποτα
και στάζει βροχή στα δάκτυλα μου
σε ηδονή στιγμής
είναι που φεύγεις πριν έρθεις
είναι που έρχεσαι πριν φύγεις
σαν να μην σε χόρτασαν ποτέ τα βλέφαρα μου
σε φλύαρο ήχο μιας νύχτας σιωπηλής
