Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010
Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010
αποποιούμαι
φως διασχίζει της νύχτα μου
μέχρι να ξημερώσει
κι είναι το χθες
αποποιούμαι το τώρα
να γαληνεύω το πάντα
έτσι μπορώ!
Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010
Ανακύκλωση
ανατολές τρεις
ο ήλιος
δεν φάνηκε ακόμα
σκέπτομαι
όπως ονειρεύομαι
περιμένω
όπως σωπαίνω
ανακυκλώνω
τους ήχους
Σε
αισθάνομαι...
καθώς ανασαίνω
Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010
Στιχάκι της στιγμής
Σε ρυθμούς φεγγαριού
σε απόλυτο τίποτα
του χρόνου στιγμή
αποκοιμήθηκα
Mόλις άστρο
την αυγή
σε βλέφαρα
μου χάραξε
μου χάραξε
επέστρεψα
Σα να ξημέρωσα
την βάρκα μου αλλού
κι αλλού τα όνειρα - μου
Συ στήθηκα σ’ όλους
από την αρχή
σαν να μη με γνώρισε
ποτέ κανείς
Στιχάκι
της στιγμής
Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010
Ντίλι - ντίλι
Ντίλι - ντίλι - ντίλι
ντίλι το καντήλι...
χώθηκε ο νους στο μαξιλάρι
στο βλέφαρο μου κόκκους στάρι
μες της σιωπής το τρεχαντήρι
να μοιραστούμε το τριφύλλι
σε άνοιξης καρό μαντήλι
έστησαν ψύλλοι πανηγύρι
συρτό χορό εν κατακλείδι
σ’ Ελλάδα γης το ακρωτήρι
σε Παναγιάς σβηστό καντήλι
σκιά φωτός σε παραθύρι
ο έρωτας μας αλ’ τσαντίρι
μονά ζυγά βουβό παιχνίδι
χώθηκε ο νους στο μαξιλάρι
στο βλέφαρο μου κόκκους στάρι
Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010
Βαρύτητα
Θα το έχεις νιώσει
ν’ ανοίγεις φτερά
κι έλξη της γης
σε επιφάνειά της
να προκαλεί την πτώση
το αποτέλεσμα ανάλογο
της μάζας των ονείρων μας
Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010
Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010
Ομίχλη
Ξημέρωσα σε ομίχλη υγρής σιωπής
όχι γιατί έχασα ένα κομμάτι γη
μέσα από τις χούφτες μου
γιατί βροχή φθινόπωρου
δεν θα βρει γη να ποτίσει
λουλούδι της άνοιξης
σε γη για ν’ ανθίσει
φεγγάρι τ’ Αυγούστου
σε γη να φωτίσει
όνειρο μωβ
σε γη να κυλίσει..
Σ’ανατολή είδα τον ήλιο να χάνεται
την θέση του πήρανε τ’ άστρα.
Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010
επιθυμία
κρύβω τα όνειρα του νου
πίσω από την αγωνία του χρόνου
που κάποτε θα φύγει
αφήνοντας μήνες ορφανούς
σαν φύλλα του φθινοπώρου
που έμειναν σε γη
κρύβω τα όνειρα της γης
μες σε χειμώνες ανθισμένους
σε καλοκαίρια ατέλειωτα
στο πάντα της στιγμής
σαν άνοιξη μες σε σιωπή
μικρή μου επιθυμία
θέλω να ζήσω μια στιγμή
σε ένα χαμόγελο παιδιού
που χρόνος δεν υπάρχει
μόνο ζωή
μόνο πνοή
μες σ’ ανθισμένα περιβόλια
σαν να μην ήρθα
σαν να μην έφυγα ποτέ!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)