"...Για τα δεσμά μας, δεν φταίει πάντα η σκλαβιά
Μα η υποταγμένη μας καρδιά
Μ’ ένα φανάρι ξαναγυρνάς τις νυχτιές
Ψάχνεις γι’ ανυπόταχτες ματιές..."
Νικόλας 'Ασιμος,
"Το φανάρι του Διογένη"
"Το φανάρι του Διογένη"
τα παιδιά των φαναριών
το βλέμμα σωσμένο
με χέρια αδειανά
για ένα καρβέλι
μόνο εσύ!
σταχτί ουρανός
ταξίδι στο χρόνο
το βλέμμα χαμένο
ματαιοδοξία o φόβος
για ένα καρβέλι
μόνο εγώ!
σκοτάδι στο φως
ο ήλιος πιο μόνος
αιώνια σκυφτός
η θάλασσα άδεια
με χρόνους σημάδια
αυτός!
ο τοίχος λευκός
Ο λογος, η πραξη, πληγωνουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχεις ενα σωτήριο και ζεστο χώρο Δεσποινα!
Μπορεί εγώ να προτιμώ πιο πλατιούς στίχους αλλά και αυτό με την συμπυκνωμένη ουσία του είναι κόσμημα που λάμπει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρετώ!
Εδώ είμαστε, μια σκοτεινή εποχή με ένα φανάρι να αναζητούμε ανυπόταχτες ματιές ή ανυπόταχτες ψυχές όπως λέει ο Χαλίλ Γκιμπράν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Δέσποινα
Εν αρχή ην ο ήχος,
ΑπάντησηΔιαγραφήσα φιλί ζωής...
ας αρκεστούμε στα ζωηρά όνειρα μας...
καλώς - όρισες!
Στρατή,
ΑπάντησηΔιαγραφήείτε με χίλιες λέξεις,
είτε με μια,
φτιάχνουμε ήχους...
που λυτρώνουν τη σιωπή μας!
Βάσσια,
ΑπάντησηΔιαγραφήόσο το φανάρι θα παραμένει αναμένο...
το σκοτάδι θα παίρνει φως!
Στ' αλήθεια, με έχει κουράσει αυτή η φωτογραφία.
ΑπάντησηΔιαγραφή