φθινόπωρο

ταξίδια σε χρόνους...
μέχρι να συνειδητοποιήσω...
πως η πιο όμορφη εποχή...
στο σύμπαν της ψυχής μου...
η ισορροπία της φύσης...
εκεί...
όπου φύλλα του φθινοπώρου...
να ξεθωριάζουν σε ποικιλία χρωμάτων...
ως ανάμνηση χρώματος πράσινου...
να πέφτουν σε γη...
να γεννιέται η ελπίδα μωβ...
βρόχινες σιωπές...
να βρέχουν μεσ' τη μικρή μου φυλακή...
κι οι μαύροι μεντεσέδες του νου μου...
να μουσκεύουν από απόπειρες φυγής...
κι οι αιώνιες μουσικές τεχνάσματα...
να ρουφάνε τη ψυχή μου...
ωσότου να σωθώ...

επιστρέφω στο τοπίο της ψυχής μου...
και σε βρίσκω...
εκεί ...
όπου οι δρόμοι του κόσμου σβήνουν...
πολύχρωμα φύλλα του φθινοπώρου...
χρυσοκίτρινο χαλί στρώνουν...
να περάσει ο χειμώνας
εκεί...
σε βάθος της κορνίζας...
βήματα του χρόνου παύουν...
να προδίδουν ήχους...
κι ακούγεται μόνο η σιωπή...