φως

φυγή
αναπηρία
σιωπή
φλυαρία
ποίηση
πράξη
λόγος 
ανάσα
ανατολής
φως

απ' έχεις

όσο κρατάει η ανάσα μου
στο κενό της σιωπής σου
πριν ο χρόνος μου γράψει
σε επόμενο δευτερόλεπτο
χθες

τόσο απ' έχεις
στιγμή
από την αλήθεια!

στιγμής αιωνιότητα

Με  όσα  συνθήματα

κι  αν  γράψουμε τους τοίχους

την  λέξη « ΤΕΛΟΣ»

Το πάθος  μιας  στιγμής

«Αιωνιότητας»

Δεν  θεραπεύεται

Ποτέ!

πάρε με στ' όνειρο

Τι περισσότερο
να σου αποκαλύψω
από μια γυμνή φωτογραφία μου
χωρίς κορνίζα
να ικανοποιήσω
την θλιμμένη σου
υπερηφάνεια

Ευαισθησία σε Λογική
Όνειρο σε Απόσταση
Φιλί στον Χρόνο
Σιωπή και φλυαρία
σε υπερθετικό βαθμό
εφηβικής ανακάλυψης
της στιγμής
που κόβει την ανάσα

και τις νύχτες αργά
η σιωπή της ανάσας μου
να βολτ άρει
σε φόντο
το μοβ της θάλασσας

Πάρε με στ' όνειρο
για να με συναντήσεις!

σκιά

δεν  είμαι  εγώ το σκοτάδι

είναι η σκιά  σου

ρούχο  ανάποδα φορεμένο στα  δάκτυλα  μου  

με  την  ελπίδα  να  χτίζω  το  φως!

Του χρόνου το ένα

τo   σήμερα   είναι   το   ένα

το  αύριο  είναι  το πάντα

ανάμεσα  σε  εσένα  κι  εμένα

διαλέγω  του  χρόνου  το  ένα

και  είναι  δικό μου

φίλοι μου,

εύχομαι

δημιουργικά 

να ξεπεράσουμε τον χρόνο

καλή χρονιά!

μικρό -κόσμος

γαλήνη  

δεν  είναι   αναπνοή   

αλλά    ανάσα

και  πόσο  ν’ αντέξει

η  λέξη  

στα  κατακόκκινα

γυμνά μου  χείλη

Ο  μικρό -κόσμος  σου

λιγότερος

από  δέκα  τετραγωνικά  

περιφραγμένος  

στην  αυλή  

του  σπιτιού σου