Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

έτσι, για να μιλάμε


















φόβος μας έπνιξε
και δεν αναπνέουμε
με ματαιοδοξία στολίσαμε
την νεκρική μας σιωπή
να έχουμε την παραίσθηση
να υπάρχουμε
στο τίποτα
της σκέψης μας
κι ούτε πονάμε
μόνο βογκάμε

έτσι, για να μιλάμε!

6 σχόλια:

  1. Όση παραίσθηση κι αν επικαλεστούμε
    τα βράδια
    η Σιωπή
    αβάσταχτη γίνεται Όραμα και Φλυαρεί
    περισσότερο από τα ποιήματα
    εκείνα της Ωριμης Συμπυκνωσης της πιο Βαθιας μας Σκέψης...



    Σε φιλω γλυκα....μεσα από λιτες φλυαρίες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. την γλώσσα του τίποτα καλά την σπουδάσαμε μωβένια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σταυρούλα Σανίδα ,

    Αγαπητή Σταυρούλα
    σ' ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. reflection~ ,

    πόσο δίκιο έχεις ποιήτρια!!!

    φλύαρο
    φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ,

    αρκεστήκαμε
    στη σπουδή της σκέψης
    του τίποτα
    λύχναράκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή