φόβος μας έπνιξε
και δεν αναπνέουμε
με ματαιοδοξία στολίσαμε
την νεκρική μας σιωπή
να έχουμε την παραίσθηση
να υπάρχουμε
στο τίποτα
της σκέψης μας
κι ούτε πονάμε
μόνο βογκάμε
Όση παραίσθηση κι αν επικαλεστούμε τα βράδια η Σιωπή αβάσταχτη γίνεται Όραμα και Φλυαρεί περισσότερο από τα ποιήματα εκείνα της Ωριμης Συμπυκνωσης της πιο Βαθιας μας Σκέψης...
Συγχαρητήρια Δέσποινα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌση παραίσθηση κι αν επικαλεστούμε
ΑπάντησηΔιαγραφήτα βράδια
η Σιωπή
αβάσταχτη γίνεται Όραμα και Φλυαρεί
περισσότερο από τα ποιήματα
εκείνα της Ωριμης Συμπυκνωσης της πιο Βαθιας μας Σκέψης...
Σε φιλω γλυκα....μεσα από λιτες φλυαρίες....
την γλώσσα του τίποτα καλά την σπουδάσαμε μωβένια μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣταυρούλα Σανίδα ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή Σταυρούλα
σ' ευχαριστώ!
reflection~ ,
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσο δίκιο έχεις ποιήτρια!!!
φλύαρο
φιλί!
ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ,
ΑπάντησηΔιαγραφήαρκεστήκαμε
στη σπουδή της σκέψης
του τίποτα
λύχναράκι μου!