Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Σε τρία πρόσωπα


"...Για τα δεσμά μας, δεν φταίει πάντα η σκλαβιά      
                                            Μα η υποταγμένη μας καρδιά
                                            Μ’ ένα φανάρι ξαναγυρνάς τις νυχτιές
                                            Ψάχνεις γι’ ανυπόταχτες ματιές..."
                                                                   Νικόλας 'Ασιμος,
                                                       "Το φανάρι του Διογένη"



τα παιδιά των φαναριών
το βλέμμα σωσμένο
με  χέρια αδειανά
για ένα καρβέλι
μόνο εσύ!
σταχτί ουρανός


ταξίδι στο χρόνο
το βλέμμα χαμένο
ματαιοδοξία o φόβος
για ένα καρβέλι
μόνο εγώ!
σκοτάδι στο φως

ο ήλιος πιο μόνος
αιώνια σκυφτός
η θάλασσα άδεια
με χρόνους σημάδια
αυτός!
ο τοίχος λευκός

                               

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Ανθισμένα μπαλκόνια



ανθίσανε τα γιασεμιά
στα μπαλκόνια μας

αέρας δροσιάς
κινεί την ανάσα μας
σκιά του έρωτα
στις άδειες τις χούφτες μας
να ξημερώνει σαν άνοιξη


πλέξαν φωλιές τα χελιδόνια
στα μπαλκόνια μας
ήχος βραχύς
συριγμός το άκουσμα-μας
σταγόνα ζωής
στα λευκά όνειρα μας
σε νύχτα, στα βλέφαρα- μας



Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Σ' ενός λεπτού






















Ξεκλείδωσαν  οι λέξεις μου
κι ακούστηκε η σιωπή
ανθισμένη ορτανσία
όνειρο μωβ σε φαντασία
σ’ ενός λεπτού,
φιλί


σα φυγή σε αναμονή
μνημόσυνος ακολουθία
στου έρωτα τη τραγωδία
σ’ ενός λεπτού,
σιγή


Ξεκλείδωσαν οι λέξεις μου
κι ακούστηκε η σιωπή
χάραξα λευκή πορεία
στου τριγώνου την αμβλεία
σ’ ενός λεπτού,
μαζί

Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

φθινόπωρο











ταξίδια σε χρόνους...
μέχρι να συνειδητοποιήσω...
πως η πιο όμορφη εποχή...
στο σύμπαν της ψυχής μου...
η ισορροπία της φύσης...
εκεί...
όπου φύλλα του φθινοπώρου...
να ξεθωριάζουν σε ποικιλία χρωμάτων...
ως ανάμνηση χρώματος πράσινου...
να πέφτουν σε γη...
να γεννιέται η ελπίδα μωβ...
βρόχινες σιωπές...
να βρέχουν μεσ' τη μικρή μου φυλακή...
κι οι μαύροι μεντεσέδες του νου μου...
να μουσκεύουν από απόπειρες φυγής...
κι οι αιώνιες μουσικές τεχνάσματα...
να ρουφάνε τη ψυχή μου...
ωσότου να σωθώ...

επιστρέφω στο τοπίο της ψυχής μου...
και σε βρίσκω...
εκεί ...
όπου οι δρόμοι του κόσμου σβήνουν...
πολύχρωμα φύλλα του φθινοπώρου...
χρυσοκίτρινο χαλί στρώνουν...
να περάσει ο χειμώνας
εκεί...
σε βάθος της κορνίζας...
βήματα του χρόνου παύουν...
να προδίδουν ήχους...
κι ακούγεται μόνο η σιωπή...

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Φλυαρία














Οι λέξεις σου βαριές…
μιας νύχτας φλυαρία…
ούτε μία δεν κιότεψε…
να ξεπεράσει στάθμη της θάλασσας
που πλέω γαλήνια!

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Αέρας















Όσο καρδιά μου εσύ…
θ’ ανοίγεις γαλάζιο πανί…
Εγώ με σταυρωμένα χέρια..
θα παρα - μένω εδώ…
να χαιρετίζω την καθημερινότητα!

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

Πνιγμένα φεγγάρια















Σε μάκρος της γης...
ζήσαμε πάντοτε αλλού...
σαν όνειρο από γιασεμί...
να το ξεχνάμε το πρωί...
για να κοιμόμαστε τα βράδια...
πνιγμένα φεγγάρια...
σε θάλασσα άδεια...
με ήχους σιωπής...

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

δραπέτης











Το δάκρυ σου…
αόρατο, σε φλύαρες σιωπές…
δραπέτης…
εξάντλησε η επιθυμία μου…
να σύρω τ’ αστέρι της αυγής…
μες σε δικό μου μαξιλάρι...
ξημέρωσε!